Głównym celem bajkoterapii i bajki psychoedukacyjnej jest wspieranie rozwoju dziecka, inspirowanie oraz ofiarowanie mu narzędzi do rozwiązywania jego codziennych problemów. Bajki służą również rozwijaniu aspektów poznawczych, emocjonalnych i społecznych a także uczą jak radzić sobie z emocjami takimi jak złość, strach czy smutek. Bajka psychoedukacyjna to coś więcej niż bajka. Jest to wspaniałe narzędzie jak również rodzaj wsparcia psychologiczno-pedagogicznego, przeznaczonego dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym.
Bajkoterapia stanowi ogromną pomoc dla rodziców opisując mądre, zrównoważone postawy oraz dając dobre wzorce zachowań, ucząc i inspirując tak, by dziecko w jak najbardziej pozytywny i harmonijny sposób miało możliwość poradzenia sobie z codziennymi problemami. Bajkoterapia bawiąc uczy jednocześnie zrównoważonych reakcji emocjonalnych i podsuwa możliwe rozwiązania (np. w jaki sposób radzić sobie z odrzuceniem ze strony grupy, z przegraną, smutkiem itp.). Stanowi ona również doskonałe przygotowanie dzieci na trudne emocjonalnie sytuacje takie jak przybycie do domu nowego członka rodziny, śmierć ukochanego zwierzątka lub rozwód rodziców. Uczy dzieci rozpoznawania, nazywania, wyrażania i uwalniania swoich emocji w najbardziej autentyczny ale zarazem nieszkodzący otoczeniu sposób.
Bywa, że nam dorosłym wydaje się, iż dziecinne problemy to jedynie małe problemy małych ludzi. Stąd często wypowiadamy komentarze w rodzaju: ”kochanie, przecież nic się nie stało”, „do wesela się zagoi”, lub „to nic takiego, już jutro o tym zapomnisz”. Warto jest uzmysłowić sobie, że dla naszych dzieci ich problemy i smutki są dla ich wieku wprost proporcjonalne do tych, które my przeżywamy w dorosłym życiu. Bywa, że nie do końca mamy świadomość tego jak wiele dziecko rozumie i ile bierze na siebie borykając się z problemami przerastającymi jego możliwości (kłótnie rodziców, wyjazd jednego z rodziców za granicę czy śmierć ukochanego zwierzątka). Często konflikty i problemy które pośrednio dotykają dziecko, interpretuje ono w kompletnie irracjonalny według naszej oceny sposób: „to moja wina że rodzice się rozwodzą”, „to moja wina że mama jest smutna” itd. Dzieci często nie rozumieją przyczyn i skutków zdarzeń. Z powodu braku umiejętności nazywania swoich emocji, skazane są w pewien sposób na samotność, w konsekwencji czując się zdane wyłącznie na siebie. W takich właśnie przypadkach bardzo pomocne okazują się bajki psychoedukacyjne.
Uczestnictwo w bajkoterapii wzbudza u dziecka różnego rodzaju mechanizmy psychologiczne takie jak naśladownictwo czy identyfikacja z bohaterem. Dzięki ich oddziaływaniu „niepozorne” opowiadania stają się potężnymi narzędziami na bazie których dziecko wyciągając wnioski, ucząc się i naśladując, może znaleźć swój własny sposób rozwiązywania problemów. Słuchanie bajki jako forma interesująca i zrozumiała dla dziecka, które jest w głębokiej fazie odprężenia (stan alfa), pozwala na lekkie i szybkie przyswojenie zawartych w niej treści. Dzięki temu, że historia bohatera dotyka jego głębokich emocji oraz z tego powodu, że problem istnieje przecież „ jedynie w bajce” i dotyczy „wyłącznie wymyślonych postaci”, każda zawarta w niej „rada” przyjmowana jest z dużo większą otwartością i entuzjazmem niż próba czysto intelektualnego tłumaczenia, że lęki dziecka nie wiążą się przecież z żadnym rzeczywistym zagrożeniem (straszny i uruchamiający dziecięcą wyobraźnię ciemny pokój, pająk który przeraża itp.).
To właśnie abstrakcyjne i bajkowe ujęcie trudnego tematu daje dziecku poczucie bezpieczeństwa, stwarza możliwość stanięcia z boku a dzięki temu pozwala mu się otworzyć i daje możliwość by oswoić swój lęk. Często gdy problem jest zbyt bolesny, dziecko nie chce nie tylko rozmawiać z rodzicem ale broni się nawet przed samą myślą o swojej sytuacji. Wysłuchanie wtedy historii innej postaci, która jest w podobnie trudnym do dziecięcego położeniu, pozwala mu na przyjrzenie się swoim emocjom z dystansu, pozostając jednocześnie w bezpiecznym położeniu niebycia przymuszanym do otwarcia się i rozmowy na którą być może jeszcze nie było gotowe. W wielu przypadkach to właśnie bajka daje możliwość uczynienia pierwszego kroku za pomocą którego w najbardziej delikatny sposób mamy możliwość rozpoczęcia dialogu dotyczącego trudnego dla naszego dziecka tematu.